Yuhanna 6. bölüm

1 Bundan sonra İsa, Celile Denizi'nin diğer tarafına, Taberiye civarına gitti.

2 Ardından büyük bir kalabalık gidiyordu. Çünkü hastalar üzerinde yaptığı mucizeleri görmüşlerdi.

3 İsa dağa çıkıp orada öğrencileriyle birlikte oturuyordu.

4 Yahudiler’in Fısıh Bayramı yaklaşıyordu.

5 İsa gözlerini kaldırıp büyük bir kalabalığın Kendisine doğru geldiğini görünce Filipus’a, “Bunları doyurmak için nereden ekmek alalım?” diye sordu.

6 Bu sözü onu denemek için söyledi; çünkü Kendisi ne yapacağını biliyordu.

7 Filipus Ona şu yanıtı verdi: “Her birinin az bir miktar yiyebilmesi için iki yüz dinarlık ekmek bile yetmez.”

8 Öğrencilerinden biri, Simun Petrus'un kardeşi Andreas, Ona şöyle dedi:

9 “Burada bir çocuğun beş arpa ekmeği ve iki küçük balığı var; ama böyle bir kalabalık için bu nedir ki?”

10 İsa, “Halkı yere oturtun” dedi. O yerde de pek çok çimen vardı. Böylece, yaklaşık beş bin adam yere oturdular.

11 İsa ekmekleri aldı ve teşekkür sunarak öğrencilere, öğrenciler de oturanlara dağıttı; aynı şekilde küçük balıklardan da istedikleri kadar dağıttı.

12 Ve onlar doyunca, İsa öğrencilerine şöyle dedi: "Artakalan parçaları toplayın; öyle ki, hiçbir şey ziyan olmasın."

13 Onlar da topladılar. Yedikleri beş arpa ekmeğinden artakalan parçalarla on iki sepet doldurdular.

14 O zaman insanlar, İsa’nın yaptığı mucizeyi görünce, “Gerçekten dünyaya gelecek olan peygamber budur” dediler.

15 İsa da onların gelip Kendisini kral yapmak üzere zorla götürmek istediklerini anlayınca tek başına yine dağa çekildi.

16 Akşam olunca, öğrencileri denize indiler.

17 Kayığa binerek denizin karşı yakasına, Kefarnahum’a doğru yol aldılar. Karanlık basmış, İsa da yanlarına gelmiyordu.

18 Güçlü bir rüzgar esiyor, deniz de kabarıyordu.

19 Böylece yirmibeş ya da otuz ok atımı kadar kürek çekince, deniz üzerinde yürüyen ve kayığa yaklaşan İsa’yı gördüler; ve korktular.

20 Ama O onlara, "Benim, korkmayın" dedi.

21 Onlar Onu kayığa almak istediler; kayık ise hemen gitmekte oldukları karaya vardı.

22 Ertesi gün denizin öbür yakasında duran kalabalık, orada Onun öğrencilerinin bindiği kayıktan başka bir kayığın bulunmadığını ve İsa'nın öğrencileriyle birlikte o kayığa binmediğini, ama öğrencilerinin yalnız olarak gittiklerini gördüler.

23 Bu arada Taberiye'den başka kayıklar Rab'bin kutsamasıyla ekmek yedikleri yerin yakınına geldi.

24 Böylece halk, İsa'nın ve öğrencilerinin orada olmadığını görünce kayıklara binip İsa'yı arayarak Kefarnahum’a geldiler.

25 Ve Onu denizin öbür yakasında bulunca Kendisine, "Rabbi, buraya ne zaman geldin?" dediler.

26 İsa onlara şöyle cevap verdi: "Gerçekten, gerçekten söylüyorum size: mucizeler gördüğünüzden dolayı değil de, ekmekten yiyip doyduğunuzdan dolayı Beni arıyorsunuz.

27 Geçici olan yiyecek için değil, İnsanoğlu'nun size vereceği, sonsuz yaşama kalıcı yiyecek için çabalayın, çünkü Baba Tanrı Onun üzerine mührünü basmıştır.

28 Böylece Ona, "Tanrı'nın işlerini işlemek için biz ne yapmalıyız?” dediler.

29 İsa cevap vererek onlara, “Tanrı’nın işi şudur: Onun gönderdiği Birine iman etmenizdir” dedi.

30 Bunun üzerine, “Görüp Sana inanmamız için nasıl bir belirti gerçekleştireceksin?” dediler “Ne yapacaksın?”

31 “Atalarımız çölde man yediler. Yazılmış olduğu gibi, Yemeleri için onlara gökten ekmek verdi.”

32 Bunun için İsa onlara şöyle dedi: "Gerçekten, gerçekten söylüyorum size: gökten ekmeği size veren Musa değildir; gökten gerçek ekmeği size veren Babam’dır.

33 Çünkü Tanrı'nın ekmeği, gökten inen ve dünyaya yaşam verendir."

34 Buna şöyle Kendisine dediler: "Ya Rab, bize bu ekmeği her zaman ver.”

35 İsa da onlara, “Yaşam ekmeği Benim. Bana gelen acıkmaz ve Bana iman eden hiçbir zaman susamaz” dedi.

36 Ama Ben size dedim ki, Beni gördünüz, yine de iman etmiyorsunuz.

37 Babanın Bana verdiklerinin hepsi Bana gelir; ve Bana geleni dışarı atmam.

38 Çünkü Kendi isteğimi değil, Beni gönderenin isteğini yerine getirmek için gökten indim.

39 Beni gönderenin isteği, Bana verdiklerinden hiçbirini kaybetmemem, ancak son gün hepsini diriltmemdir.

40 Beni gönderenin isteği şudur ki, Oğulu gören ve Ona iman eden herkes sonsuz yaşama kavuşsun; ve Ben onu son günde dirilteceğim."

41 Bunun üzerine Yahudiler, "Gökten inmiş olan ekmek Benim" dediği için Onun hakkında mırıldanıyorlardı.

42 "Annesini de, babasını tanıdığımız Yusuf oğlu İsa değil mi bu?" diyorlardı. "Nasıl oluyor da şimdi, Ben gökten indim diyor?"

43 İsa onlara cevap vererek şöyle dedi: ”Kendi aranızda mırıldanmayın.

44 Beni gönderen Baba çekmedikçe hiç kimse Bana gelemez; ve son günde Ben onu dirilteceğim.

45 Peygamberlerde yazılıdır, “Ve hepsi Tanrı tarafından öğretilmiş olacaklar.” Babadan duyan ve öğrenen herkes Bana gelir.

46 Bu, bir kimsenin Babayı gördüğü anlamına gelmez. Ancak Tanrıdan olan Biri Babayı görmüştür.

47 Gerçekten, gerçekten söylüyorum size: Bana iman edenin sonsuz yaşamı vardır.

48 Ben yaşam ekmeğiyim.

49 Atalarınız çölde man yediler ve öldüler.

50 Gökten inen ekmek ise böyle ki, ondan yiyen ölmeyecek.

51 Ben gökten inmiş olan diri ekmeğim. Bu ekmekten yiyen sonsuza dek yaşayacak. Benim vereceğim ekmek ise dünyanın yaşamı için vereceğim bedenimdir.

52 Bunun üzerine Yahudiler, “Bu adam yememiz için bedenini bize nasıl verebilir?” diyerek aralarında çekişmeye başladılar.

53 İsa ise onlara, "Gerçekten, gerçekten söylüyorum size: eğer İnsanoğlu'nun bedenini yemez ve kanını içmezseniz, içinizde yaşam olmayacak.

54 Bedenimi yiyen ve kanımı içen sonsuz yaşama sahiptir, ve Ben onu son günde dirilteceğim. 

55 Çünkü bedenim gerçekten yiyecek, kanım da gerçekten içecektir.

56 Benim bedenimi yiyen ve kanımı içen Bende kalır, Ben de onda.

57 Diri olan Baba Beni gönderdiği ve Ben Babadan dolayı yaşadığım gibi, Beni yiyen de Benden dolayı yaşayacaktır. 

58 İşte gökten inmiş olan ekmek budur. Atalarınızın man yiyip öldükleri gibi değil; bu ekmeği yiyen sonsuza dek yaşar.”

59 İsa bu sözleri Kefarnahum’da havrada öğretirken söyledi.

60 Öğrencilerinden birçoğu bunu duyunca, "Bu sözler çok tuhaf” diyorlardı. "Bunları kim dinleyebilir?”

61 Fakat İsa, öğrencilerinin bunun hakkında mırıldandıklarını içinden bilerek onlara şöyle dedi: "Bu mu sizi tökezletiyor?

62 Ya eğer İnsanoğlunun önceden bulunduğu yere çıktığını görürseniz?

63 Ruh yaşam verir; beden ise hiçbir şeye yaramaz. Size söylediğim sözler ruh ve yaşamdır.

64 Yine de aranızda iman etmeyenler var.” Çünkü İsa iman etmeyenlerin ve Kendisini ele verecek kişinin kim olduğunu baştan beri biliyordu.

65 Ve şöyle dedi: "Bunun için size dedim ki, Babamdan kendisine verilmedikçe hiç kimse bana gelemez."

66 O zamandan beri öğrencilerinin birçoğu Ondan ayrıldı ve artık Onunla gezmiyorlardı.

67 İsa o zaman onikilere, “Siz de mi ayrılmak istiyorsunuz?” diye sordu.

68 Simun Petrus şu yanıtı verdi: “Ya Rab, biz kime gidelim? Sonsuz yaşam sözleri Sendedir.

69 Biz de iman ettik ve bildik ki, Sen diri Tanrı'nın Oğlu Mesih'sin."

70 İsa onlara şu karşılığı verdi: “Siz onikileri seçen Ben değil miyim? Buna karşın içinizden biri iblistir.”

71 Simun İskariot’un oğlu Yahuda’dan söz ediyordu. Çünkü Yahuda onikilerden biri olduğu halde İsa’ya ihanet edecekti.